Difüz Büyük B Hücreli Lenfoma İzleminde Rutin BT Taramasının Değerlendirilmesi

Non-Hodgkin lenfomalar (NHL), dünya çapında kanser insidansının yedinci önde gelen nedenidir. Difüz Büyük B Hücreli Lenfoma (DBBHL), ABD'de yeni tanı konulan NHL olgularının yaklaşık %24'ünü oluşturmaktadır. Başvuru anında klinik semptomlar oldukça değişkendir ancak tipik olarak hızla büyüyen lenfadenopati mevcuttur. DBBHL hastalarının çoğu tanı anında tedavi gerektirir ve antrasiklin içeren immünokemoterapi rejimleri standart tedavidir.

60'lı yılların sonlarında antrasiklin içeren kemoterapi kullanımı ardından lenfomada tam remisyon sağlanmaya başlanmış ve relapsın görüntüleme testleri ile izlenmesi standart hale gelmiştir. Bu nedenle, son 30 yılda lenfoma hastalarının izleminde periyodik BT taramalarının yapılması standart uygulama olmuştur.

Son zamanlarda, tedavi sonu (EOT) yanıtını değerlendirmek için FDG-PET/BT taraması kullanılmaya başlanarak tam metabolik yanıt (CMR) elde edilen hastalarda BT taramaları ile izlemin yararı sorgulanmıştır. İzlemdeki rutin BT taramaları, erken relaps tanısını sağlayacağı gerekçesi ile birkaç gözlemsel çalışmada değerlendirilmiştir. Bu retrospektif çalışmalar, rutin izlem BT taramalarının sağkalım açısından fark yarattığını gösterememiştir.

Lugano'da düzenlenen ve büyük uluslararası lenfoma klinik gruplarını içeren bir toplantıda izlem BT taramalarının rutin kullanımı desteklenmemiş ve bunların yalnızca klinik olarak gerekli olduğu zaman kullanılması önerilmiştir. Bununla birlikte, birçok merkezde rutin BT taramaları tedavi sonrası 3 ya da 6 ayda bir ve daha sonra yılda bir olmak üzere yapılmaya devam etmektedir.

Bu çalışmanın amacı, immünokemoterapi sonrası tam metabolik yanıt elde edilmiş DBBHL hastalarında, rutin BT taramaları ile sınırlı bir izlem politikasının yararını değerlendirmektir.

Hospital del Mar Lenfoma Kayıtlarında 2008 ve 2018 yılları arasında DBBHL tanısı konmuş hastaların retrospektif analizi yapılmıştır. Biyopsi ile kanıtlanmış DBBHL tanısı almış, küratif amaçlı tedavi almış ve tedavi sonunda PET/BT taraması olmuş hastalar çalışmaya alınmıştır. 2008'den itibaren hastanenin Lenfoma Ünitesinde agresif lenfomalar için rutin izlem iki BT taraması ile sınırlandırılmıştır. Bu taramalar CMR alınan hastalarda 3 ve 12 ay sonra yapılmaktadır.

Genel sağkalım (OS), tedavinin başlama tarihinden herhangi bir nedenden ölüm tarihine veya son ziyaret tarihine kadar ölçülmüştür. Progresyonsuz sağkalım (PFS), tedavinin başlama tarihinden relaps, progresyon, herhangi bir nedenden ölüm veya son ziyaret tarihine kadar hesaplanmıştır.

2008 ve 2018 yılları arasında DBBHL tanısı konulmuş 240 hasta belirlenmiştir. 101 hasta tüm kriterleri karşılamış ve çalışmaya alınmıştır. Medyan izlem süresi 59 aydır. Ortalama OS ve PFS sırasıyla 125.3 ay ve 112.9 ay bulunmuştur.

Toplam 19 relaps (%18.8) saptanmıştır. Dokuz hastada (%47.4) relaps ilk yılda ortaya çıkmış olup, ilk yıl kümülatif relaps insidansı %8.9 olmuştur. İlk relaps 3 (%33,3) hastada BT taraması, 4 (%44,4) hastada fizik muayene, 1 (%11,1) hastada gastrointestinal endoskopi ve 1 (%11,1) hastada bunların kombinasyonu ile saptanmıştır. Relapsların %15,8'i kurumsal olarak önerilen izlem BT taraması ile saptanmıştır.

İlk yılda toplam 202 BT taraması yapılmıştır. İlk yıldaki genel pozitiflik oranı %2 olmuştur. Tedavi sonrası 3 ayda 101 hastanın 81'ine BT taraması yapılmış ve bir hastada BT pozitif sonuç vermiştir. 12 ayda 53 hastaya BT taraması yapılmış ve 1 relaps saptanmıştır. Yalnızca izlem BT taraması ile saptanıp biyopsi ile kanıtlanmış relapsların toplam BT taraması sayısına oranı olarak tanımlanan tanı verimi ilk yıl için %1.5 olmuştur.

Sonuç olarak bu çalışma, PET-BT taraması çağında, immünokoterapiden sonra tam metabolik yanıt alınmış DBBHL hastalarında BT taraması ile izlemi yararlı bulmamıştır. Bu sonuçlar Lugano toplantısının önerilerini güçlendirmekte ve rutin klinik uygulamada bunun dikkate alınmasını desteklemektedir.