Foliküler Lenfomada Yeni Tedavi Yaklaşımlarının Gerekliliği

Foliküler lenfoma (FL), diffüz büyük B hücreli lenfoma (DLBCL) ve kronik lenfositik lösemi / küçük lenfositik lenfomayı takiben en sık görülen üçüncü lenfoid malignite olup 2016 yılında ABD'de 13,960 tahmin edilen yeni vakalarla FL insidansı son on yılda sabit kalmıştır.

FL'nin ekonomik etkisi, DLBCL'in yaklaşık sağlık hizmeti maliyetine yansıyandan (hasta başına aylık 10,460 ABD doları) oldukça önemlidir. Genel olarak tedavi edilemez bir hastalık olarak kabul edilmesine rağmen, çoğu hastada görünüm,% 75 civarında 5 yıllık bir genel sağkalım (OS) ve en son elde edilen verilerde 18 yıldan fazla ortalama genel sağkalım ile iyi durumdadır.

Foliküler lenfoma (FL), beklenen yaşam boyu tedavi dönemleriyle dolu, hızlı artış gösteren ve tedavi edilememesiyle karakterize yaygın bir B hücreli malignitedir.

FL'li birçok hastanın ömrü hastalıktan dolayı kısalmakla birlikte diğer tedavi edilemeyen sistemik malignitelere göre nispeten olumlu bir prognoza rağmen, FL'nin optimal tedavisine ulaşılamamıştır.

Klinik ölçümleri ve tümör genetiğini içeren prognostik belirteçler sıkça tartışılmakta, ancak tanı anında spesifik stratejilerin faydalı olacağı hastaları güçlü bir şekilde ayırt edecek stratejiler daha az tartışılmaktadır.

İlk tedaviye verilen yanıtı değerlendirdikten sonra prognozun yeniden değerlendirilmesi, yeni yönetim stratejilerine ihtiyaç duyanların en güçlü tanımlayıcısıdır.

Ağır sistemik hastalığın ilk tedavisi için anti-CD20 antikoru, kemoterapi veya immüno-modülatörler ile birlikte, genel sağkalım üzerinde benzer etkileri sunarken, progresyonsuz sağkalım ve yaşam kalitesi üzerinde oldukça farklı etkileri olan sonuçlar sunar.

Halen açık bir ortamda araştırılmakta olan birkaç yeni ajan son zamanlarda tartışılmaktadır. Yeni tedaviler için belki de en iyi test alanı, ilk immünokemoterapiyi takiben erken nüks olan hastalardadır.

Yeni monoklonal antikorlar, antikor ilaç konjugatları, immünomodülatör ajanlar, hücre içi yolak inhibitörleri, immün kontrol noktası inhibitörleri ve epigenetik düzenleyiciler dahil olmak üzere çoklu terapi sınıflarında devam eden araştırmalar tartışılmaktadır.

FL gibi göreceli olarak yüksek prevalansa sahip ve tedavisi kesin olmayan bir hastalıkta, ortam yeni yaklaşımlar geliştirmek için olgunlaşmıştır. Hasta hakları savunucuları, doktorlar ve ilaç endüstrisi, mevcut seçenekleri toksisite ve geçici faydalarla değiştirmek için yeni yaklaşım ve yönetim seçenekleri arayışı içerisindedirler ve birçok yeni tedavi sınıfının aktif olarak araştırıldığını doğrulamaktadırlar. Şu anda, FL'nin morbidite ve mortalitesi üzerinde dönüştürücü etkileri olacak yeni bir eylem mekanizması için net bir seçim yoktur, ancak bir sonraki büyük keşif hemen köşede olabilir. Klinik araştırma alanındakiler, hastalar için gerçekten cevaplanamayan soruları ele alırken, en mantıklı ve heyecan verici yeni ajanları test etmeye odaklanmaya devam edeceklerdir. Hastalar ve hasta hakları savunucularının yardımları ortalama sağkalım veya göreceli hayatta kalma, PFS ve yaşam kalitesi gibi sonlanım noktalarının önemine öncelik verilmesinde çok değerli olacaktır.