Kalp Yetmezliğinde Kök Hücre Tedavisi

Kalp kasının kanı etkili bir şekilde pompalayamaması ile belirginleşen kalp yetmezliği, dünya çapında yaklaşık 37 milyon insanı etkiliyor. Tıbbi ilerlemelere rağmen, kalp yetmezliği teşhisi konulan hastaların yarısı teşhisten beş yıl sonra ölüm riski altında yaşıyorlar. ABD merkezli yapılan yeni bir çalışmanın sonuçları bu hastalar için yeni bir umut oldu.

Yapılan araştırmaya göre, umblikal kordon kökenli kök hücrelerin kullanıldığı kalp yetmezliği tedavisi, kalp kası işlevinde ve yaşam kalitesinde belirgin iyileşmelere neden olabiliyor.

İntravenöz Umblikal Kord Kök Hücreye Karşı Plasebo

Bu çalışmada, optimal ilaç tedavisi alan stabil kalp yetmezliği olan 18-75 yaşları arasındaki 30 hastada ya umblikal kord türevi kök hücreler ya da plasebo ile intravenöz infüzyon yapıldı. İsteğe bağlı onay alınmasının ardından, umblikal kordlar sağlıklı vericilerin full term plasentasından sezaryen ile elde edildi.

Plasebo tedavisine kıyasla, kök hücre tedavisi:

• kalbin tedaviden sonraki yılda kan pompalama yeteneğinde sürekli ve "anlamlı" iyileşme gösterdi;
• günlük işlevsel durum ve yaşam kalitesi ölçümlerinde daha fazla gelişme sağladı;
• organ naklinde veya kan transfüzyonu sonrası hastalarda yaygın bir bağışıklık komplikasyonu olan alloantikorların gelişimi veya yan etki olmaksızın güvenli bulundu.

Neden Umblikal Kord Kök Hücreleri Tercih Edildi?

Araştırmacılar daha önce kemik iliği kaynaklı kök hücrelerin potansiyelini tedavi olarak değerlendirmişlerse de, intravenöz umblikal kord türevi kök hücreler hiçbir zaman değerlendirilmemiştir. Erişilebilir olmaları, yaygın olarak bulunabilmeleri, immün komplikasyonlara neden olma ihtimallerinin düşük olması ve embriyonik kök hücreleri çevreleyen etik kaygılardan uzak olması sebebiyle umblikal kord kök hücreleri cazip bulundu.

Standart ilaç temelli rejimler kalp yetmezliğini kontrol altına almak için yetersiz olabilir ve hastalar sıklıkla mekanik ventriküler yardımcı cihazlar ve kalp transplantasyonu gibi daha invazif tedavilere geçmek zorunda kalmaktadır. Daha büyük çalışmalarda da teyit edilirse, bu çalışmada elde edilen bulgular umut verici yeni bir tedavi seçeneği sunabilir.