Kemoradyoterapide Proton ve Foton Terapisinin Karşılaştırılması

Eşzamanlı kemoradyoterapi, akciğer kanseri, glioma, baş ve boyun kanseri ve özofagus kanseri de dahil olmak üzere birçok lokal olarak ilerlemiş kanser için standart bir küratif tedavidir. Bununla birlikte, eşzamanlı kemoradyoterapi, oral mukozit, özofajit, bulantı, kusma, önemli kilo kaybı ve planlanmamış hastaneye yatışlara, acil servis ziyaretlerine, tedavinin etkinliğini azaltabilecek radyasyona bağlı akciğer hasarına kadar önemli morbidite ve azalmış hasta performans durumu ile ilişkilidir.

Eşzamanlı kemoradyoterapi birçok kanser için standart tedavi yöntemidir. Proton tedavisi ile uygulanan eşzamanlı kemoradyoterapi, radyasyon dozunu normal dokulara indirgeyerek geleneksel foton radyoterapisine kıyasla toksisiteyi azaltabilir ve karşılaştırılabilir kanser kontrol sonuçları elde edebilir. Eşzamanlı kemoradyoterapi ortamındaki proton tedavisinin 90 günlük daha az planlanmamış hastaneye yatışla (Advers Olaylar için Ortak Terminoloji Kriterleri, sürüm 4 [CTCAEv4], derece ≥3) veya diğer advers olaylarla ve benzer hastalıksız ve genel sağ kalım ile ilişkili olup olmadığını değerlendirmek eş zamanlı foton terapisi ve kemoradyoterapi ile karşılaştırıldı. Bu retrospektif, randomize olmayan karşılaştırmalı etkililik çalışması, büyük bir akademik sağlık sisteminde 1 Ocak 2011'den 31 Aralık 2016'ya kadar iyileştirici niyetle eşzamanlı kemoradyoterapi ile tedavi edilen metastatik olmayan, lokal ileri evreli 1483 erişkin hastayı kapsamıştır. Üç yüz doksan bir hastaya proton tedavisi ve 1092 foton terapisi verildi. Veriler 15 Ekim 2018'den 1 Şubat 2019'a kadar analiz edildi.

Proton Kemoradyoterapiye Karşı Foton Kemoradyoterapi

Birincil sonlanım noktası, planlanmamış hastaneye yatışlarla ilişkili 90 günlük yan etkilerdi (CTCAEv4 derecesi ≥3). İkincil sonlanım noktası, tedavi sırasında Doğu Kooperatif Onkoloji Grubu (ECOG) performans durumundaki düşüşü, günlük yaşamın sıradan aktivitelerini sınırlayan en az CTCAEv4 derece 2'nin 90 günlük olumsuz olaylarını ve hastalıksız ve genel sağ kalımı içeriyordu.

Olumsuz vakalar ve sağ kalım verileri ileriye dönük olarak toplandı. Olumsuz vaka sonuçlarını modellemek için ters eğilimli skor ağırlığına sahip modifiye Poisson regresyon modelleri ve sağ kalım sonuçları için ağırlıkla Cox orantısal risk regresyon modelleri kullanıldı. Eğilim puanları, bir topluluk makine öğrenmesi yaklaşımı kullanılarak tahmin edildi. Analiz dahil edilen 1483 hasta arasında (935 erkek [% 63.0]; ortalama yaş, 62 [yaş aralığı, 18-93] yıl) proton tedavisi alan hastalar anlamlı olarak daha yaşlıydı (ortalama yaş, 66 [yaş aralığı, 18-93] ya karşı 61 [yaş aralığı, 19-91] yıl; P<.01), Charlson-Deyo komorbidite skorları daha azdı (ortalama, 3.0'a karşı 2.0; P <.01) ve hedef dışındaki dokulara daha düşük integral radyasyon dozu vardı. Başlangıç derecesi ≥2 toksisitesi (%22 ye karşı %24; P = .37) ve ECOG performans durumu (ortalama [SD], 0.62 [0.74] ve 0.68 [0.80]; P = .16) 2 grup arasında benzerdi.

Eğilim skorlu ağırlıklı analizlerde, proton kemoradyoterapisi 90 günlük olumsuz vakalarda en az derece 3 (0.31; %95 CI, 0.15-0.66, P = .002), 90 günlük olumsuz vakalarda en az derece 2 (0.78; %95 CI, 0.65-0.93, P = .006) ve tedavi sırasında performans durumundaki düşüşte anlamlı olarak daha düşük göreceli risk ile ilişkilendirilmiştir (0.51; %95 CI, 0.37-0.71; P < .001). Hastalıksız veya genel sağ kalım açısından fark yoktur. Bu analizde, proton kemoradyoterapi planlanmamış hastaneye yatışlara neden olan, benzer hastalıksız ve genel sağ kalım ile önemli ölçüde azalma göstermiş akut advers olaylarla ilişkili bulunmuştur. Bu sonuçları doğrulamak için ileriye dönük denemeler yapılması gerekmektedir.