Non-Hodgkin Lenfomanın Genetik Özellikleri ve Klinik Önemi

Malign lenfoma insidansı tüm dünyada giderek artmaktadır ve malign tümörlerin yaklaşık %3-4’ünü oluşturmaktadır. Lenfoma görülme oranı 2,3:1 oranıyla erkeklerde daha yüksektir.< 10 yaş ve 31-50 yaşları arasında daha sık görülmektedir. Malign lenfoma oldukça homojen özelliklere sahiptir ancak çeşitli alt tipleri ve sınıflamaları vardır.

Non-Hodgkin lenfoma, farklı etiyolojilere ve biyolojik özelliklere sahip heterojen bir hastalık grubunu içerir. Çin'de non-Hodgkin lenfoma (NHL) insidansı giderek artmaktadır ve bir araştırma konusu olarak dikkat çekmektedir. Uygur etnik grubunda NHL vakalarının yüzdesi de giderek artmaktadır. Sincan'daki Uygur etnik grubunda lenfoma insidansı ve mortalitesi, doğu kıyı bölgelerinden insanlara göre daha yüksektir.

Çin’den bir grup araştırmacı, Uygur NHL hastalarının genetik değişim ile klinik etkinlik, prognoz ve Uygur NHL hastalarının alt grupları arasındaki korelasyonu araştırmak için bir çalışma yaptılar. Hastanelerine Ocak 2015-Ocak2016 tarihleri arasında başvuran toplam 60 Uygur NHL hastasını, tümör hücresi morfolojilerinin mikroskopik incelenmesini yapmak için çalışmalarına dahil ettiler. Hastaları primer tanıları, fizik muayene, görüntüleme ve kemik iliği biyopsilerine göre değerlendirdiler. Kromozom karyotiplerinin daha kapsamlı analizi ile genetik değişimlerle klinik / patolojik özellikler arasındaki ilişkiyi ortaya koydular.

Mikroskopik incelemede, değişen morfolojiye sahip artmış sayıda tümör hücresi saptadılar. Çalışmaya dahil edilen hastaların hepsinde anormal karyotipler gördüler. Hastaların %18.3’ünde 14q32 ya da 18q21’de, %25’inde 6q21-25’te, %25’inde +3’te, %18.3’ünde +7’de, %15’inde +18’de ve % 21.7'sinde str17’de kromozom kırıkları tespit ettiler. Karyotip değişikliği yaş, cinsiyet, performans durum skoru veya patolojik tip ile ilişkili değildi ancak klinik evre, ortalama laktat dehidrogenaz (LDH) düzeyi, ekstra-lenfatik metastaz, ortalama sağ kalım süresi ve radyoterapi ya da kemoterapinin etkinliği ile koreleydi. Uygur NHL hastalarında genetik değişim için bağımsız risk faktörleri; klinik evre, ortalama LDH düzeyi, ekstra-lenfatik metastaz, ortalama sağ kalım süresi ile radyoterapi veya kemoterapinin etkinliğiydi.

Araştırmacılar, ileri klinik evre, artmış LDH düzeyi, ekstra-nodal metastaz, kısalmış ortalama sağ kalım süresine sahip hastalar ve kemoterapi veya radyoterapi alanlar ya da istenmeyen tedavi etkinlikleri yaşayanların, genetik değişikliğe daha duyarlı olduğunu belirttiler. Bu nedenle, hasta genetiğinin analizinin, bireyselleştirilmiş tedavi veya tedavi planlarının optimizasyonu için yeni bir yaklaşım ve yeni tedavi hedefleri sağlayabileceğini aktardılar.