RA’da Hedefe Yönelik Tedaviler Ne Kadar Uygulanabilir?

Romatoid artrit (RA) tedavisinin amacı, klinik iyileşmeyi sağlamak ya da tedaviye yoğunlaşmayı engelleyen komorbiditeler nedeniyle veya uzun süreli RA vakalarında remisyon mümkün olmadığında, en azından düşük hastalık aktivitesini (LDA) sağlamaktır. RA'lı hastalarda klinik sonuçları en iyi duruma getirme konusunda hedefe yönelik tedavi (T2T) yaklaşımının kullanılması için fikir birliğine varılmıştır. T2T bakımı, onaylanmış önlemleri kullanarak hastanın hastalık aktivitesini sık sık değerlendirmeyi ve iyileşme veya LDA elde edilinceye kadar tedavinin hızlandırılmasını gerektirir. Tedaviyi ölçmek, belgelemek ve bir tedavinin etkili olup olmadığını veya değiştirilmesi gerekip gerekmediğini değerlendirmek için sık izlem önemlidir. Yapılan çok sayıda çalışma, T2T yönetiminin normal bakım (UC) üzerinde bir avantaj sunduğunu göstermektedir.

Birleşik Devletlerde tipik klinik uygulamalarda hastaların rutin bakımı için T2T yaklaşımının uygulanabilirliği bu güne kadar değerlendirilmemiştir. Özellikle, yoğun klinik uygulamalarda romatologlar ve hastaları için, RA bakımında T2T yaklaşımının uyarlanması gerekmektedir.T2T stratejisinin yaygın uygulanmasına ilişkin potansiyel engeller arasında, T2T önerileri tarafından zorunlu kılınan ziyaretlerin artan sıklığı bulunmaktadır. Amerika’dan araştırmacılar, RA hastalarının ABD merkezli bir kohortunda hedefe yönelik tedavi yaklaşımının normal tedaviye göre uygulanabilirliği ve etkinliğini değerlendirmek amacıyla bir çalışma yaptılar. Bu davranışsal müdahale araştırmasında, romatoloji uygulamaları, T2T bakımı veya UC sağlamak üzere kümesel randomize edildi. Orta ve yüksek hastalık aktivitesi olan uygun hastalar (Klinik Hastalık Aktivitesi İndeksi [CDAI]> 10) 12 ay boyunca takip edildi. Hem T2T hem de UC hastaları her 3 ayda bir takip edildi. T2T sağlayıcıları, CDAI> 10 olan hastalarda ≥ 3 ayda bir tedavi ivmesi ile aylık ziyaretler yaptılar. Ek ziyaretler ve tedavi hızlandırıcı UC sağlayıcıları ve hastaların sağ duyusuna bağlıydı. Eş-birincil sonlanım noktaları, CDAI> 10 olması koşuluyla tedavi hızlanma oranı olarak hesaplanan uygulanabilirlik ve ITT analizi ile düşük hastalık aktivitesine (LDA; CDAI ≤ 10) ulaşmaktı.

Araştırmacılar çalışmaya, çalışma kolu başına on dört araştırma merkezi dahil ettiler(246 hasta T2T alan ve 286 UC alan). Grupların temel demografik ve klinik özellikleri benzerdi. Gruplar arasında tedavi hızlanma oranları T2T grubunda % 47 ve UC grubunda %50 ile ve LDA’ya ulaşma oranları T2T grubunda % 57 ve UC grubunda % 55 ile benzerdi. T2T sağlayıcıları, hasta isteksizliği ve ilaç verme gecikmesini tedavi hızlanmasında ki yaygın engeller olarak bildirdiler.