SARS-CoV-2 Patofizyolojisinin Ortaya Çıkan Anlayışı

Aralık 2019'da SARS-CoV-2'nin ortaya çıkmasından bu yana, virüsü ve hastalığın klinik seyrini karakterize etmek için benzersiz bir küresel çaba olmuştur. SARS-CoV-2'nin neden olduğu Coronavirus hastalığı 2019 (COVID-19), muhtemelen erken bir viral yanıt fazı ve bir enflamatuar ikinci fazın kombinasyonundan kaynaklanan iki fazlı bir hastalık modelini izlemektedir. Klinik sunumların çoğu hafif olmakla birlikte, COVID-19'un tipik modeli, şiddetli zatürree yerine grip benzeri bir hastalığa daha çok benzer olan ateş, öksürük, halsizlik, miyalji, baş ağrısı ve tat ve koku bozukluğunu içermektedir. Araştırmacılar yapılan bu derlemede, virolojinin, bulaşma dinamikleri ve virüse karşı bağışıklık yanıtı dahil olmak üzere SARS-CoV-2 patofizyolojisinin ortaya çıkan anlayışına dair geniş bir güncelleme sunduklarını belirtmişlerdir.

SARS-CoV-2, SARS-CoV-1 ve yarasa koronavirüs RaTG13'e çok benzer bir genetik sekansa sahip, zarflı bir β-koronavirüs olarak tanımlanmıştır. Viral zarf, sivri uç (S) glikoprotein, zarf (E) ve zar (M) proteinleri ile kaplanmış olmakla birlikte konakçı hücrenin bağlanmasına ve girişine S proteininin aracılık ettiği belirtilmiştir. Uzmanlar enfeksiyondaki ilk adımını, virüsün hedef reseptörü aracılığıyla bir konakçı hücreye bağlanması olarak açıklamışlardır. S proteininin S1 alt birimi, anjiyotensin dönüştürücü enzim 2'nin (ACE 2) peptidaz alanına bağlanan reseptör bağlanma alanını içermektedir. SARS-CoV-2'de, S2 alt birimi yüksek düzeyde korunmakla birlikte potansiyel bir antiviral hedef olarak kabul edilmektedir. Koronavirüsler, replikasyon sırasında yeniden okuma kapasitesine sahiptir ve bu nedenle mutasyon oranlarının, diğer RNA virüslerinden daha düşük olduğu bildirilmiştir. Yapılan araştırmalar, SARS-CoV-2’nin küresel olarak yayıldığı için, diğer virüsler gibi viral genomda coğrafi imzalar içeren bazı mutasyonlar biriktirmiş olduğunu göstermiştir. Araştırmacılar, virüs karakterizasyonunu incelemek ve epidemiyoloji ile bulaşma modellerini anlamak için bu mutasyonları incelediklerini bildirmişlerdir. Genel olarak mutasyonlar, viral bulaşabilirliği veya patojeniteyi etkileyen fenotipik değişikliklere atfedilmemiş olmakla birlikte, S proteinindeki G614 varyantının virüsün bulaşıcılığını ve bulaşabilirliğini arttırdığı öne sürülmüştür. G614 içeren virüslü klinik numunelerde, daha önce dolaşımda olan varyant D614'e göre daha yüksek viral yükler bildirilmiş olmasına karşın hastanede kalış sonuçlarına göre ölçülen hastalık şiddeti ile hiçbir ilişki kurulmamıştır. Uzmanlar bu bulguların, doğal enfeksiyonla ilgili olarak henüz doğrulanmadığını belirtmişlerdir.

COVID-19'da terapötikler ve aşılar

SARS-CoV-2, SARS-CoV-1'den daha yüksek bir üreme sayısına (R0) sahiptir, bu da çok daha verimli yayılmayı göstermektedir. Araştırmacılar SARS-CoV-2'nin çeşitli özelliklerinin, bu gelişmiş iletimi açıklamaya yardımcı olabileceğini belirtmişlerdir. Hem SARS-CoV-1 hem de SARS-CoV-2, tercihen anjiyotensin dönüştürücü enzim 2 reseptörü (ACE 2) ile etkileşime girerken, SARS-CoV-2’nin, yüzey proteinlerinde, ACE 2 reseptörüne daha güçlü bağlanmayı ve konakçı hücrelerin istilasında daha yüksek verimi mümkün kılan yapısal farklılıklara sahip olduğu gözlemlenmiştir. SARS-CoV-2 ayrıca üst solunum yolu ve konjunktiva için daha fazla afiniteye sahiptir, bu nedenle araştırmacılar üst solunum yolunu enfekte edebileceğini ve hava yollarını daha kolay yönetebileceğini belirtmişlerdir. SARS-CoV-2 patogenezinin daha iyi anlaşılması, COVID-19 tedavisinde terapötikler, aşılar ve destekleyici bakım modalitelerinin geliştirilmesinde hayati önem taşıyacaktır. Bilim insanları, hastalığın ciddiyeti ve korunma, sağlıklı ve işlevsiz tepki belirleyicilerinin ve bağışıklık belirteçlerini anlamak için daha fazla veriye ihtiyaç olduğunu belirtmişlerdir. Ayrıca araştırmacılar, enfeksiyonun erken teşhisini ve klinik yönetimini desteklemek ve bilgilendirmek için optimal test sistemlerine ve teknolojilerine ihtiyaçları olduğunu ifade etmişlerdir.