SMN Eksikliği SMA Hastalarında Pıhtılaşmayı Nasıl Etkiliyor?

Kalıtsal proksimal spinal müsküler atrofi (SMA), SMN1 gen fonksiyonunun homozigos kaybına bağlı sağkalım motor nöron (SMN) protein eksikliğine bağlı bir hastalıktır. Bu hastalarda SMN protein seviyeleri, SMN2 geni tarafından sağlanır ve SMN proteini vücudun her yerinde eksprese edilir. Bu proteinin eksikliği, hastalarda alfa motor nöron kaybına neden olur. Hayvan modellerinde yapılan gözlemler, kalp, periferik vasküler sistem, karaciğer ve pankreas gibi diğer dokularda spesifik eşik seviyelerinin üzerinde SMN proteini gerektirebileceğini göstermektedir. Bu durum, ciddi şekilde etkilenen hastaların vaka raporları ile de desteklenmektedir. Öte yandan çoklu sistem patolojisinin aslında hasta fenotipinin bir parçası olup olmadığı henüz belirlenmemiştir. Günümüzde SMN arttırıcı tedavilerin ortaya çıkmasıyla bu konu bilim camiasının daha da ilgisini çekmeye başlamıştır.

Yapılan güncel bir çalışmada, SMA hastalarında pıhtılaşma profilinin sistematik bir karakterizasyonu sunuldu. Bu çalışmada üç farklı neden mevcuttu. Bunların ilkinde, klinik çalışmalar ve nusinersen tedavisi boyunca sıklıkla anormal pıhtılaşma taraması sonuçları gözlemlendi. İkincide, lokal trombotik küçük damar tıkanıklıkları ve periferik vasküler disfonksiyonun, gözlenen nöromüsküler olmayan patolojilerin bazılarına neden olmada rol oynadığı öne sürüldü. Üçüncüsünde ise, trombositlerde nispeten yüksek seviyelerde SMN proteini bulunduğu görüldü.

Uzamış APTT

Çalışmaya SMA tip 1-4 olan hastalar dahil edildi ve hastaların pıhtılaşma parametrelerinin değerlendirilmesi için kan örnekleri analiz edildi. Primer analizlerin hepsi tedavi amaçlı olmayan hastalarda, sekonder analizlerde mevcut SMN2 splicing tedavi ile tedavi edilen küçük bir grup hastada yapıldı. Çalışma kapsamında 98 hastaya ait veri elde edilmiş oldu. Hastaların medyan yaşı 7.4 idi (IQR: 3.8 – 32.8). Tedavi gören hastalardan elde edilen plazma örnek analizinde APTT'nin anlamlı şekilde uzamış olduğu gösterildi (p = 1.45 x 10-14). Ek olarak, bu hastalarda protrombin zamanı (PT) ve trombosit sayısı da anlamlı derecede artmış (sırasıyla p = 2.4 x 10-7 ve p = 0.014), vWF antijeni ve vWF aktivitesi önemli ölçüde azalmıştı (sırasıyla, p = 0.03 ve p = 0.008).

SMA hastalarının mevcut bakım standartları (anormal) pıhtılaşma testleri ile ilgili öneriler içermemektedir. Elde edilen sonuçlara göre, araştırmacılar, SMA'lı hastalarda özellikle invazif işlemlerden önce APTT, PT ve trombosit sayısını en az bir kez ölçmeyi önermektedirler. Referans aralıkları dışındaki bulgular daha fazla hematolojik takip gerektirir. İlk testler normal ise, tekrarlayan ölçümler veya pıhtılaşma parametrelerinin rutin olarak taranması, tedaviye naif hastalar için gereksiz görünmektedir. Bununla birlikte, uzunlamasına referans verilerinin eksikliği, nusinersen veya diğer deneysel tedavileri alan hastalar için spesifik önerileri engellemektedir. Araştırmacılar uzamış APTT’ye sahip hastalarında invaziv işlemler sırasında önemli bir kanama olayı ile karşılaşmadıklarını da eklediler.