
Endometrium karsinomu, yüksek gelirli ülkelerde kadın üreme sisteminin en sık görülen malignitesidir. Özellikle diğer komorbiditeleri barındıran postmenopozal kadınlarda görülür. Altın standart tedavi, lenfadenektomi ile veya lenfadenektomi olmadan total abdominal (veya laparoskopik) histerektomiden veya daha ileri cerrahi mümkün değilse bilateral adneksektomili basit histerektomiden oluşur. Erken evre hastalığı olan hastaların çoğunda düşük bölgesel lokasyon riski vardır (% 2-10). Bu tür kanserli hastalar daha yüksek operatif riske sahip olabilirler ve çok sayıda hasta obezite, yüksek tansiyon, diabetes mellitus ve / veya daha ileri bir yaşa sahip olduğu için cerrahiye uygun değildir. Bu bağlamda, hormonal tedavi, rahim içi cihaz (RİA) içeren levonorgestrel, bir çözüm sunabilir. Bununla birlikte, bazen sadece geçici olarak görülen semptomlar tekrarlandığında hasta daha yaşlı ve daha güçsüz veya savunmasız olabilir. Bu durumda bir başka alternatif tedavi, hem erken hem de ileri aşamalarda tek başına kullanılabilen radyasyon terapisidir (RT). Yapılan birkaç çalışmanın raporlarına göre, corpus uterusun lokalize tümörlerinin sadece RT ile iyileştirilebildiğine dair kanıtlar vardır. Ancak, randomize çalışmalardan elde edilen kanıtlar eksiktir. Bu sistematik çalışmanın amacı, endometriyumun adenokarsinomunu tedavi etmek için sadece RT kullanan çalışmaları araştırmak ve sonuçları, özellikle de en önemli (büyük) çalışmaların sonuçlarını özetlemektir. Bilindiği kadarıyla da, bu çalışma bu konu hakkında yapılan ilk sistematik incelemedir.
EBRT VE BT Yöntemleri
Bu sistematik çalışmada ortaya konan sonuçlar, ameliyat edilemeyen endometriyal kanser hastaları için EBRT ve / veya BT ile hassas ışınlama tedavilerinin uygulanabilir ve iyi tolere edilir olduğunu gösterdi. Sadece ışınlama (EBRT'li veya EBRT'siz intrakaviter BT) tıbbi olarak çalışmayan klinik evre 1 hastaları için önerilen tedavidir. Hastalığı 1. evre ve 1. derece olan hastalar sadece intrakaviter BT ile tedavi edilebilir. Miyometri derecesini doğru bir şekilde belirlemenin ve yeterli bir aplikatör seçiminin mümkün olduğu durumda lenf nodlarının radyografik olarak değerlendirilmesi ve MRI kullanılması araştırmacılar tarafından önerilmektedir. 2. evre ve herhangi bir derecede olan hastalar, EBRT ve intrakaviter BT almalıdır. Hastalığı klinik 3. ve 4. evrede (pelvise bağlı) olan tüm hastalara EBRT ve intrakaviter BT verilmelidir. Hastalığı klinik 3. ve 4. evrede olan hastalara (mümkünse) cerrahi debulking düşünülmelidir. Ayrıca, tedaviye, modern radyoterapi teknolojisi ve IGBT'nin dahil edilmesi, yan etkileri azaltabilir ve daha hassas hedef kapsamının belirlenmesini sağlayabilir. Bu hastalık ortamının iyi şekilde analiz edilebilmesi için prospektif randomize bir çalışma veya gözlemsel kayıt çalışması gibi iyi tasarlanan bir çalışma gereklidir.
Sonuç olarak, radyoterapinin, endometriyal kanser tanısı konan, ameliyat edilemeyen ve zayıf hastalar için iyi bir seçenek olduğu söylenebilir. Bu tedavi konusu üzerine yapılan bu çalışmada, çok merkezli geniş çaplı çalışmaların bulunmaması nedeniyle, bu özgün yaklaşımın uygulanabilirliği ve etkinliği hakkında genel bir bakış açısının elde edilmesi amacıyla sistematik bir inceleme yapıldı. Öncelikle, endometriyumun ameliyat edilemeyen lokal karsinomu için tek tedavi olan radyasyon terapisi (RT) ile ilgili yayınları belirlemek üzere bu çalışmanın veritabanının başlangıcından itibaren PubMed'de yayınlanan İngilizce veya Fransızca makaleler için bibliyografik bir araştırma yapıldı. Daha sonra, yapılan bu alanyazın taraması, sistematik incelemeler ve meta analiz (PRISMA) yönergeleri için tercih edilen raporlama maddeleri ile tamamlandı. Son olarak elde edilen bulgulara göre, seçim kriterlerini karşılayan ve tek tedavi olarak RT ile tedavi edilen 2694 hastayı içeren yirmi beş rapor tespit edildi. 1322 (% 49.1) hastadan oluşan bir kohortta 5 yılda hastalığa özgü sağ kalım (DSS) bildirildi.
van der Steen-Banasik E, Christiaens M, Shash E, et al. Systemic review: Radiation therapy alone in medical non-operable endometrial carcinoma. Eur J Cancer. 2016;65:172–181. doi:10.1016/j.ejca.2016.07.005
+ Tüm Referansları Göster