Tip 2 Diyabet Bulaşıcı Olabilir mi?

Tip 2 diyabet (T2D), hiperglisemi, insülin direnci, defektif insülin sekresyonu, β hücre fonksiyon ve kitlesinin kaybı ve Langerhans adacıklarında amiloid birikimi ile karakterizedir. T2D'nin nedeni tam olarak anlaşılamamıştır, ancak yaşam biçimi ve genetik faktörler ile ilişkili olduğu düşünülmektedir. Hastalık, insülin direnci ortamında β hücrelerinden yetersiz insülin üretimine bağlı oluşur. Bununla birlikte, insülin direnci olan herkeste pankreas β hücresi disfonksiyonu ile insülin sekresyonunda bir bozulma olmadığından diyabet oluşmayabilir. Disfonksiyon ve β hücrelerinin kaybı, glikolipotoksisite, adacık kolestrolü birikimi ve adacık enflamasyonu ile ilişkilendirilmiştir. Bununla birlikte, güçlü kanıtlar, Langerhans adacıklarında amiloid agregat birikiminin, β hücre işlev bozukluğuna ve hastalığa önemli ölçüde katkıda bulunabileceğini düşündürmektedir. Tip 2 diyabetli hastaların büyük bir kısmı adacık amiloid polipeptidden (IAPP) oluşan yanlış katlanmış agregatlar biriktirirken, hastalıktaki rolü bilinmemektedir.

İnsülin direncinin IAPP agregasyonunda önemli bir rolü olduğu düşünülmektedir, çünkü IAPP ve insülin birlikte sekrete edildiğinden ve aynı düzenleyici mekanizmalara tabi tutulduğundan insülin direnci IAPP üretiminde bir artışa neden olur. Dolayısıyla, prediyabetik aşamalarda, obezite ve insülin direnci IAPP üretimini artırabilir ve protein konsantrasyonundaki bir artışın protein agregasyonuna yol açan ana faktörlerden biri olduğu iyi bilinmektedir.

Amerika’dan bir grup araştırmacı adacık IAPP agregasyonunun ve buna bağlı diyabetik patolojinin, agregatların ekilmesi yoluyla önceden oluşturulmuş IAPP prion benzeri bir mekanizma ile indükte edilebileceğini düşünerek bir çalışma yaptılar. Bu hipotezi test etmek için, hIAPP'yi aşırı eksprese eden bir transjenik (Tg) fare modelinde izole adacık kültürleri ve in vivo deneyler kullanılarak ex vivo çalışmalar gerçekleştirdiler. Araştırmacılar, pankreatik IAPP agregatlarının transjenik fare veya sağlıklı insan pankreasından elde edilen adacık kültürlerinde endojen IAPP'nin yanlış katlanmış ve agregasyonunu destekleyebildiğini gösterdiler. Agregatlar IAPP'ye spesifik antikorlarla çıkarıldığında patolojik indüksiyon meydana gelmedi. IAPP agregatlarını içeren pankreatik homojenatların, insan IAPP'sini eksprese eden transgenik farelere intraperitoneal inokülasyonu, hiperglisemi, bozulmuş glukoz toleransı ve β hücre sayı ve kütlesi üzerinde önemli bir azalma da dahil olmak üzere, T2D'ye tipik klinik anormallikler eşlik eden IAPP amiloid birikimini önemli ölçüde hızlandırdı. IAPP depozisyon indüksiyonu ve diyabetik anormallikler, saf, sentetik IAPP kullanılarak in vitro olarak hazırlanan IAPP agregatlarının uygulanmasıyla in vivo olarak indüklendi.

Araştırmacılar elde ettikleri bulguların, T2D'nin patolojik ve klinik değişikliklerinden bazılarının, prionların prion hastalıklarında yayılması ile benzer bir mekanizma yoluyla bulaşabileceğini düşündürdüğünü belirttiler.