Uzun Dönem Sebze ve Meyve Tüketimi İle Kognitif İşlev İlişkisi

Diyetin yaşa bağlı kognitif işlevdeki rolü, gün geçtikçe daha fazla ilgi çeken bir araştırma konusu haline gelmiştir. Diyet ve kognitif işlev arasındaki ilişki hakkındaki geçmiş çalışmalar, muhtemelen küçük örneklem büyüklükleri, sınırlı diyet bilgisi ve daha kısa takip süreleri nedeniyle tutarsız sonuçlar vermiştir.

Yapılan yeni bir çalışmada, uzun dönem sebze ve meyve tüketiminin geç yaşam subjektif kognitif işlev (SCF) ile olası ilişkisi değerlendirilmiştir. Ispanak ve marul gibi yeşil yapraklı sebzeler; brokoli, karnabahar, lahana, lahana turşusu ile Brüksel lahanası gibi sebzeler ve domates, domates suyu, domates sosu, havuç, patates/tatlı patates, kabak, ve ıspanak gibi karotenoid bakımından zengin gıdalar değerlendirilen spesifik yiyecekler arasındadır.

Çalışmada, 1986'da ortalama 51 yaşında olan 27.842 erkek arasında, sebze ve meyve tüketiminin gelecekteki SCF ile ilişkisini incelemek için multinomial lojistik regresyon kullanılmıştır. Ortalama diyet alımı, 2002'ye kadar her 4 yılda bir toplanan 5 gıda sıklığı anketinden hesaplanmıştır. SCF skoru, 6 maddelik bir anket kullanılarak iki kez (2008 ve 2012) değerlendirilmiş; geçerlilik APO ε4 genotip ile güçlü ilişkiler tarafından desteklenmiştir. Bu anketlerden elde edilen iki puanın ortalaması iyi, orta ve kötü SCF olarak sınıflandırılmıştır.

Daha Fazla Meyve – Sebze, Daha Fazla Bilişsel İşlev

Toplam sebze, toplam meyve ve meyve suyunun daha yüksek alımlarının her biri, major diyet dışı faktörleri ve toplam enerji alımı kontrol edildikten sonra, orta veya zayıf SCF oranlarının düşük olmasıyla anlamlı şekilde ilişkilendirilmiştir. Toplam meyve alımı ile ilişkinin, ana diyet faktörleri için ayarlamalar yapıldıktan sonra zayıf olduğu görülmüştür. Bu modelde, sebze alımı için çok değişkenli olasılık oranları (%95 güven aralığı) (en üste karşı en alt seviye), orta dereceli SCF için 0,83 (0,76-0,92) ve zayıf SCF için 0,66 (0,55-0,80) bulunmuştur. Portakal suyu için, <1 porsiyon/ay alım miktarına kıyasla günlük tüketim, oldukça düşük SCF oranlarıyla ilişkilendirilmiştir (0,53 [0,43-0,67]). SCF değerlendirmesinden 18 ila 22 yıl önce daha fazla sebze ve meyve tüketimi, daha fazla proksimal alımdan bağımsız olarak düşük SCF oranlarıyla ilişkili bulunmuştur.

Araştırmacılar bulguların, sebze, meyve ve portakal suyu tüketiminin SCF üzerindeki uzun dönem faydalı rolünü desteklediğini belirtmişlerdir.