Yaşlı GBM Hastalarında Cerrahi Tedavinin Etkisi

Glioblastom (GBM) tanısına sahip olmak genellikle medyan sağkalımı 14.6 ay olan kötü bir prognoz anlamına gelmektedir. GBM için diğer önemli bir zorluk, önemli komorbiditeleri olan, daha kötü fonksiyonel duruma sahip yaşlı popülasyonda (75 yaşın üstünde) GBM'in tanısıdır ve bu hastalar cerrahi tedavilerle tedavi edilebilmek için daha yüksek risk altındadır.

ABD’de yapılan bir çalışmada mevcut GBM tedavisinin, özellikle yaşlı nüfustaki etkisi değerlendirilmeye çalışıldı. Yazarlar, 1997 ve 2016 yılları arasında GBM tedavisi gören 75 yaş ve üzeri tüm hastaları retrospektif olarak incelediler. Hastaların sonuçları demografik, cerrahi değişkenler, postoperatif tedavi ve komplikasyonlar açısından değerlendirildi.

Komplikasyon Olmayan Hastalar Daha Uzun Yaşıyor

Retrospektif inceleme sonucunda ortalama yaşı 80.5 ± 3.8 olan toplam 82 hasta görüldü. Çoğu hasta konfüzyon (% 57.3) ve komorbiditelerle başvurdu ve bu yaş grubunda antikoagülasyon kullanımı daha sıktı. Bu hastalara ilk müdahale olarak uygulanan yöntemlere bakıldığında hiç cerrahi uygulanmayan % 9.8’in yanı sıra, biyopsi (% 22.0), subtotal rezeksiyon (% 40.2) ve gros total rezeksiyon (% 23.2) uygulandığı görüldü. Postoperatif tedavi yöntemleri arasında temozolomid (% 36.1), radyasyon (% 52.5) ​​ve bevasizumab (% 11.9) vardı.

Bu hasta grubunda ortalama genel sağkalım 6.3 ± 1.2 ay olarak tespit edildi. 23 hastada 34 komplikasyon vardı. Artmış sağkalım, cerrahi işlem sonrası yalnızca postoperatif komplikasyonsuz hastalar için görülmüştür. Çok değişkenli Cox orantısal tehlikeler modeli, komplikasyonların kötü sonuç verdiğini gösterdi (HR = 5.43,% 95 GA 1.73, 17.04, p = 0.004). Uzun süreli sağ kalım gösterenlerin (> 12 aylık sağkalım) ve kısa sürede gerçekleşen ölümlerin medyan preoperatif Karnofsky Performans Ölçeği (KPS) skoru benzerdi (80'e karşı 80, p = 0.43), ancak uzun süreli sağkalanlardaki postoperatif KPS’nin diğer gruba göre daha iyi olacak şekilde değişmediği (80 vs. 60, p = 0.02) ve bu hastalarda komplikasyon olmadığı (0/9'a karşı 23/72, p = 0.04) görüldü.

Bu hasta serisine göre glioblastoma tedavisinin faydası postoperatif komplikasyonlar ve KPS ile sınırlıydı. Bir komplikasyonun varlığı, bu yaş grubunda genel sağkalımı kötüleştiren bağımsız bir risk faktörü olarak hizmet etti. Azalan hasta fonksiyonunun ameliyat sonrası tedavisini sınırlaması ve özellikle bu yaş grubunda daha yüksek morbiditeye yatkın olması muhtemel olarak değerlendirildi.